Το μαρτύριό της
Η Παρασκευή συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της. Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια τέτοια οπισθοχώρηση θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο Χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό της να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα λέγεται πως το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον καυτού λαδιού. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν από τον καυτό ατμό με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτηδα των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό το λόγο του αποδόθηκε το προσωνύμιο «Αντωνίνος ο Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σημαντικό στήριγμα.
Το τέλος της ζωής της
Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή. Ο ίδιος έδωσε εντολή σε δύο επάρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός. Αυτός την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια. Αυτά όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν. Ο Ασκληπιός ταράχθηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να γνώριζε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος. Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλή και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου. Η μνήμη της τιμάται από τη ορθόδοξη εκκλησία στις 26 Ιουλίου.
Απολυτίκιον.
Ήχος α’ «Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον, εργασαμένη φερώνυμε, την ομώνυμόν σου πίστιν, είς κατοίκιαν κεκλήρωσαι, Παρασκευή Αθληφόρε όθεν προχέεις ιάματα, και πρεσβεύεις υπέρ των ψυχών ημών»
Οι εικόνες της είναι από τον Πανάγιο Τάφο δωρισμένες.
Αυτή τη ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΙΑ τιμά το Γούμερο.
* Η Αγία Παρασκευή Γουμέρου έχει την εξής λογική σειρά κατασκευής – ανακατασκευής. 1501 η πρώτη. 1762 η δεύτερη. 1872 υπάρχουσα, σύμφωνα με την επιγραφή στο νότιο μέρος με τον σταυρό.
Το 1974/75 ο παπά Δούζας την επιμήκυνε 3 μέτρα. Επίσης και το Ιερό όπου ήταν ενταφιασμένος ο Ιερέας Παναγιώτης Παπαδόπουλος (ο πρεσβύτερος). Βρέθηκαν αβλαβή Ευαγγέλιο, Επιτραχήλιο και επιμάνικα.
Το 1500 το νέο χωριό Γούμερο βρίσκεται στην τοποθεσία “Μάρμαρο” μέχρι σήμερα λέγεται έτσι. .
Οι 3 Ζιπιταίοι πλαισιώνονται και από άλλους γυρολόγους, γύφτους, βοσκούς. ο
1 Οι πρώτοι κάτοικοι: Ντιντιφαίοι Ντουβραΰοι – Τσιμπρέοι Μπλοσκαίοι Λουοτραίοι Ζωγαίοι – Ζωγόπουλον Ντινταίοι Σαρλαμαίοι Νταβαραίοι Δημακαίοι Τζουαναίοι κ.λπ.
Tότε εχτισαν Την “Αγία Παρασκευή” την πρώτη, μικρή και ασήμαντη,Μπορεί να μην ήταν Αγ. Παρασκευή, αλλά Άγιος Παντελεήμων.
Με τον ερχομό των Ηπειρωτών, φτιάχτηκε ο άγιος Παντελεήμων στου Καντερέ .
Πάντως στην παλιά Αγ. Παρασκευή, υπάρχει μεγάλη εικόνα του Αγ. Παντελεήμωνος, δίπλα στην εικόνα της Αγ. Παρασκευής, δωρεά Χρήστου Ντίντα (Μπρούκλης).
Καμπαναριό δεν υπήρχε. Ένα μεγάλο δέντρο βάσταζε την καμπάνα. Το 1953 έγινε το καμπαναριό. Από το Δήμο Ντίντα φέρθηκαν οι καμπάνες.
Οι Γουμεραίοι έχουν πολλά θαύματα γνωρίσει από τους αρχαιότατους χρόνους από την ΑΓΙΑ.
