Slide 1
Slide 2
next arrow
previous arrow
Slide 1
Slide 2
previous arrow
next arrow
1364-1370
1396-1432
1463-1479
1460-1685
1428-1460
1685-1715
1821-1829
1829-1941
1841-1912
1912-1997
1997-2011
2011-Σήμερα

1364-1370

ΥΣΤΕΡΟΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ(1364-1370)

Κατά την υστεροβυζαντινή εποχή (1364-1370) το Γούμερο, το Χελιδόνι κι η Ώλενα ήταν χωριά που κατοικούνταν από Έλληνες, αλλά αποτελούσαν την εποχή εκείνη κάστρα-φέουδα των Φράγκων στην περιοχή της Ηλείας, της Γκριζέρας (Grisera), όπως την αποκαλούσαν οι Φράγκοι και που ανήκε στο πριγκιπάτο της Αχαΐας (Μορέας).

1396-1432

ΝΑΒΑΡΑΙΖΟΙ ΦΡΑΓΚΟΙ

Στον κατάλογο των πριγκίπων του Μορέα φαίνεται ότι την περιοχή την κυβερνούν οι Ναβαραίζοι κατακτητές, όπως ο Πέτρος ντε Σουπεράν από το 1396 – 1402 και ο Κεντυρίωνας Ζαχαρίας από το 1404 έως το 1432. Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι και η πριγκίπισσα του Μοριά Μαρία των Βουρβώνων ποτέ δεν κυβέρνησε η ίδια τον Μοριά ούτε και το Χελιδόνι γιατί τον παραχώρησε στο Φίλιππο Β’, τον Ταραντίνο, για τον χρόνο που ήταν πριγκίπισσα (1364 – 1370), με ετήσιο ενοίκιο 6000 φιορινίων της εποχής.

1463-1479

Α’ ΒΕΝΕΤΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το έτος 1463 το Άργος καταλαμβάνεται από τους Βενετούς, κατ’αυτόν τον τρόπο κηρύσσετε ο Α΄ Βενετοτουρκικός πόλεμος που διήρκησε έως το 1479. Μεταξύ των Ελλήνων της Πελοποννήσου που τάχθηκαν στο πλευρό των Βενετών είναι και οι Έλληνες της περιοχής του Γουμέρου, Χελιδονιού και Ώλενας, οι οποίοι με αρχηγό τους, φρούραρχο των κάστρων τους, τον Μιχαήλ Ράλλη τον Ίση, επαναστατούν κατά των Τούρκων, ζητώντας την ελευθερία τους.

1460-1685

Α’ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Μετά την άλωση της Πόλης το 1453 ένα μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου κατείχετο από τους Δεσπότες του Μυστρά Θωμά και Δημήτριο Παλαιολόγους. Την Ηλεία και την περιοχή του Γουμέρου, όπως ήδη αναφέρθηκε, κατείχαν οι Βυζαντινοί του Μυστρά. Το έτος 1460, όμως, οι Βυζαντινοί Δεσπότες του Μυστρά Θωμάς και Δημήτριος Παλαιολόγος ηττήθέντες ή πιεζόμενοι από τους Τούρκους (1460-1685), παρέδωσαν ολόκληρο το μέρος της Πελοποννήσου που κατείχαν σε αυτούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι εισχωρούσαν και πριν από το γεγονός αυτό σταδιακά, στον Μοριά και στην περιοχή της Ηλείας, όπου επέφεραν μεγάλες καταστροφές και δεινά.

1428-1460

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ

Το πέρασμα της περιοχής του Γουμέρου και όλης της Ηλείας από τους Φράγκους στους Βυζαντινούς Έλληνες (1428-1460) του δεσποτάτου του Μυστρά έγινε το έτος 1428, όταν οι βυζαντινοί του Μυστρά, οι αδελφοί Παλαιολόγοι, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του Μορέως είτε πολεμώντας τους Φράγκους είτε μέσα από τους πολιτικούς τους γάμους.

1685-1715

Β’ Βενετοκρατία

Η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Βενετούς για 2η φορά (Β’ Βενετοκρατία) έγινε στα έτη 1685-1715. Το Γούμερο, κατά την απογραφή Grimani, το 1700 είχε 12 οικογένειες στο σύνολο 49 κατοίκους. Το Χελιδόνι είχε 68 οικογένειες και 273 κατοίκους, κάτι που μας δείχνει ότι τα χωριά υπήρξαν κατά την Α΄ Τουρκοκρατία. Κάτι παραπάνω για το Γούμερο την περίοδο αυτή δεν έχουμε βρεί.

1821-1829

Οι Επαναστατημένοι Έλληνες

Κατά την απογραφή που έγινε στα έτη 1828,1829 και 1830 για την Πελοπόννησο και ιδιαιτέρως στους πίνακες απογραφής που αναφέρονται στην επαρχία Πύργου-Γαστούνης, το Γούμερο όπου έχει 50 οικογένειες σε σύγκριση με την απογραφή του 1700, δηλαδή 130 χρόνια πριν, που είχε 12 οικογένειες. Αξίζει να σημειωθεί όμως ότι παρά την αιμορραγία αυτή των κατοίκων του χωριού Χελιδόνι και Γούμερο, οι 52 και 50 αντίστοιχα οικογένειες που αριθμουν στα 1830 τα κατατάσσουν σε δύο από τα μεγαλύτερα χωριά της περιοχής τους (κοιλάδας Αλφειού και Κάπελης). Συγκεκριμένα ήταν τα μεγαλύτερα χωριά μετά την Μπαρμπάσενα, το Κούμανι, την Ηράκλεια και το Στρέφι.

1829-1941

Τα χρόνια του καποδίστρια

Το Γούμερο εμφανίζεται πάλι πολλά χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 και συγκεκριμένα το έτος 1835 στον Δήμο Γουμερίας όπου ανήκαν τα χωριά: Γούμερον, Μουζάκι, Κουτσοχέρα και Μονή Νίκαβας. Στις 27-12-1833 υπογράφτηκε το Β.Δ. “Περί του σχηματιστού και της διαιρέσε ως των δήμων” που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 3/10-1-1834 και αποτελείτο από 124 άρθρα. Το άρθρο 7 ξεχώριζε τους δήμους με βάση τον πληθυσμό τους σε τρεις κατηγορίες. 1. Δήμος Α’ τάξης: Ήταν ο δήμος που είχε πληθυσμό τουλάχιστον 10.000 κατοίκους 2. Δήμος Β’ τάξης: Ήταν ρ δήμος που είχε τουλάχιστον 2.000 κατοίκους 3. Δήμος Γ τάξης: Ήταν ο δήμος που είχε λιγότερους από 2.000 κατοίκους Η παραπάνω διοικητική διαίρεση των Δήμων κράτησε ως το 1841, όπου με νέο Βασιλικό Διάταγμα, οι 22 Δήμοι του Νομού Αχαΐοήλιδος συγχωνεύθηκαν σε 8.

1841-1912

Δήμος Ωλένης (1835-1912)

Μετά τις αλλαγές του επήλθαν το 1840 (με το Β.Δ. της 27ης Νοεμβρίου (9 Δεκεμβρίου) 1840 -ΦΕΚ 5/1841) Το Γούμερο πια ανήκει στον Δήμο Ωλένης που περιλαμβάνει εκτός αυτού και τα χωριά: Λατζόι, Χελιδόνι, Μπάστα, Καλολετσή, Πέρσαινα, Μουζάκι, Κουτσοχέρα, Ρετεντού, Μετόχι, Καράτουλα, Σώπι, Ώλενα, Αρβανίτη, Λάνθη, Μετόχιον της Μονής των Ταξιαρχών, Νίκογας του Αγίου Τάφου και τη Μονή η Κοίμησις της Θεοτόκου, η Κρεμαστή.Ο Δήμος Ωλένης είχε έδρα το Λατζόι ως το 1869 οπότε και μεταφέρεται στο Καράτουλα για να επιστρέψει και πάλι στο Λατζόι το 1883 μέχρι την κατάργηση των Δήμων το 1912.

1912-1997

Κοινότητα Γουμέρου

Απο την διάσπαση των Δήμων το 1912 το Γούμερο εμφανίζεται ώς Κοινότητα συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Ι.Μ. Νίκοβας κλπ.

1997-2011

Δήμος Ωλένης (Πρόγραμμα Καποδίστριας)

Το Γούμερο ανήκει ως Δ.Δ στον Δήμο Ωλένης με έδρα το Καράτουλα.

2011-Σήμερα

Δήμος Πύργου (Πρόγραμμα Καλλικράτης)

Το Γούμερο ανήκει στην Δημοτική Ενότητα Ωλένης του Δήμου Πύργου. Έδρα του δήμου ορίστηκε ο Πύργος.

Το χωριό Γούμερο πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία το 1364 μαζί με το Χελιδόνι. Είναι ένα υστεροβυζαντινό χωριό και το όνομά του φαίνεται να σχετίζεται με το όνομα του πρώτου οικιστή του ή φρούραρχου του κάστρου του, ονόματι Vumeri. Υπό την έννοια αυτή άλλες απόψεις που έχουν ιδεί το φως της δημοσιότητος για την προέλευση του ονόματός του χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση. Πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε στα χρόνια της φραγκοκρατίας, όπως και το Χελιδόνι, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της νοτιο-ανατολικής Ήλιδος και της ευρύτερης περιοχής της Ηλείας.

Στην υστεροβυζαντινή εποχή (1364-1370) και κατά την Βενετοκρατία το Γούμερο μαζί με τα άλλα αξιόλογα χωριά Χελιδόνι και Ώλενα ήταν χωριά οχυρά, όπως μαρτυρούν περί αυτού τα κάστρα και οι ονομασίες των τοποθεσιών, αλλά και όπως μέσα από τις γραπτές μαρτυρίες, του 14ου αιώνα, προκύπτει.

Ενημέρωσεις - Άρθρα

Το κάστρο του Γουμέρου

Το κάστρο ταυτίζεται με το Βούμερο ή Γούμερο ή Βουνέρι που για πρώτη φορά εμφανίζεται στο κατάλογο με τα φέουδα του 1377 και αργότερα του 1463. Δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία για το Γούμερο πριν από το 1377, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι κατασκευάστηκε περί τα μέσα του 14ου αιώνα.

Το Χρονικόν του Σφραντζή αναφέρει ότι [το 1470] το Βουμερό είναι από τα κάστρα που παρέδωσαν οι Ενετοί στους Τούρκους. Συνολική επιφάνεια περίπου 200 τμ. Ήταν στενόμακρο με μήκος 600 μέτρα και πλάτος που κυμαινόταν από 8-10μ στη νοτιοανατολική πλευρά μέχρι 50 μέτρα στα βορειοανατολικά.

Υπάρχουν ίχνη πύργου στην ανατολική πλευρά. Υπήρχαν επίσης ίχνη κτισμάτων και δεξαμενών εντός της οχύρωσης.

Ι.Μ. Νίκοβας
Αγ. Ιωάννης Νίκαβας

Ο Αγ. Αγιάννης ο Πρόδρομος, που τιμάται στην Γενέθλιο ημέρα του Βαπτιστοΰ, 24 Ιουνίου, λέγεται και τ’Αγιαννιου Ριγανά. Από τις πολλές ρίγανες στον τόπο.
Η περιουσία, η εκκλησία, τα κελιά, ανήκουν στον Πανάγιο Τάφο.
Στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου.

Το Μέγα Σπήλαιο του Ν. Ηλείας

Ι.Μ. Ασκητή

Η Ι.Μ. Ασκητή, όρατο χέρι του Θεοΰ έσμιξε δυο θεόρατα βουνά και τα σκέπασε με χώμα,ΐλλωσιές, πεΰκα.
Είναι το Μέγα Σπήλαιο της Ηλείας. Το Μέγα Σπήλαιο της Αχαίας, το ανέδειξε ο Μοναχισμός. Εδώ έσβησε ο μοναχισμός… Ερημώθηκε και το Μοναστήρι.

Κάποτε είχε πολλούς μονάχους, αλλά η φωτιά τους έδιωξε. κάηκε το ωραιότερο ξύλινο συγκρότημα

Εορτάζει  την 31 Αυγούστου την ημέρα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας

Εχει εκδοθεί και βιβλίο Ι.Μ. Ασκητή Γουμέρου, έκδοση Ιεράς
μητροπόλεως Ηλείας

0
Μέτρα Υψόμετρο ( στην πλατεία του χωριού)
0
Μόνιμοι Κάτοικοι ( βάση της τελευταίας απογραφής)
0
Το έτος που προτοεμφανίζεται επίσημα
0
Το έτος που χτίστηκε η Εκκλησία -Νεκροταφείο
Στείλε μας υλικό ή κάνε εγγραφή

Χρειαζόμαστε την βοήθεια σου

Η σελίδα δεν είναι δυνατόν να ανανεώνεται χωρίς την βοήθεια όλων.
Στείλτε υλικό, ιδέες ή ότι άλλο μπορείτε για να βοηθήσετε στην διατήρηση και επέκταση αυτής.

Έγραψαν για εμάς

Σχόλια

  • Ο Παυσανίας αναφέρει ότι η Ήλιδα συνδεόταν με την Ολυμπία με δύο δρόμους, έναν ορεινό και έναν πεδινό. Ο ορεινός δρόμος ξεκινούσε από το βορειοανατολικό άκρο της, περνούσε από την Πύλο, την Οινόη, τη Σαλμώνη, την Ηράκλεια και κατέληγε στην Ολυμπία. Ο πεδινός ξεκινούσε από τη νοτιοδυτική πλευρά της πόλης και περνούσε από τους Λετρίνους. Είχε μήκος 300 στάδια (55χλμ) και ονομαζόταν ιερά οδός17. Ένας τρίτος με μήκος 120 σταδίων (24χλμ) συνέδεε την πρωτεύουσα με το επίνειο της την Κυλλήνη. Τέλος, ένας ακόμη δρόμος οδηγούσε από την πόλη προς την Αχάία και ως το Λαρισό ποταμό, που αποτελούσε το σύνορο μεταξύ των δύο περιοχών, και είχε μήκος 157 στάδια, περίπου δηλαδή 28 χλμ.18 Αν και η μετακίνηση στο εσωτερικό της ηλειακής ε
    AXILLEAS: PYLOS

Γράψε το Email σου για να ενημερώνεσαι για τα νέα της Σελίδας