Προς αναμονή επέκτασης.
Το χωριό Γούμερο πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία το 1364 μαζί με το Χελιδόνι. Είναι ένα υστεροβυζαντινό χωριό και το όνομά του φαίνεται να σχετίζεται με το όνομα του πρώτου οικιστή του ή φρούραρχου του κάστρου του, ονόματι Vumeri. Υπό την έννοια αυτή άλλες απόψεις που έχουν ιδεί το φως της δημοσιότητος για την προέλευση του ονόματός του χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση. Πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε στα χρόνια της φραγκοκρατίας, όπως και το Χελιδόνι, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της νοτιο-ανατολικής Ήλιδος και της ευρύτερης περιοχής της Ηλείας.
Στην υστεροβυζαντινή εποχή (1364-1370) και κατά την Βενετοκρατία το Γούμερο μαζί με τα άλλα αξιόλογα χωριά Χελιδόνι και Ώλενα ήταν χωριά οχυρά, όπως μαρτυρούν περί αυτού τα κάστρα και οι ονομασίες των τοποθεσιών, αλλά και όπως μέσα από τις γραπτές μαρτυρίες, του 14ου αιώνα, προκύπτει.
Κατά την υστεροβυζαντινή εποχή(1364-1370) το Γούμερο, το Χελιδόνι κι η Ώλενα ήταν χωριά που κατοικούνταν από Έλληνες, αλλά αποτελούσαν την εποχή εκείνη κάστρα-φέουδα των Φράγκων στην περιοχή της Ηλείας, της Γκριζέρας (Grisera), όπως την αποκαλούσαν οι Φράγκοι και που ανήκε στο πριγκιπάτο της Αχαΐας (Μορέας). Οι πρίγκιπες της εποχής εκείνης, κυβερνήτες της Αχαΐας, μιας περιοχής που περιελάμβανε ολόκληρη σχεδόν την Πελοπόννησο, με εξαίρεση τις Βενετικές χώρες γύρω από τον Μυστρά στη Λακωνία, κυβέρνησαν και το Γούμερο ή αλλιώς το κατείχαν ως φέουδο τους, μαζί με τα άλλα κάστρα της περιοχής της Ηλείας (Γκριζέρας), όπως του Χελιδονίου, το Ποντικό στον Άγιο Ανδρέα του Κατακώλου και της Αρχαίας Ήλιδας).
Την περίοδο των ετών 1370-1391 στους χωρογραφικούς πίνακες των φέουδων του Μοριά, δεν συμπεριλαμβάνεται το Γούμερο ούτε το Χελιδόνι. Έτσι, μπορούμε να υποθέσουμε ή ότι η περιοχή πέρασε σε άλλα χέρια ή ότι η περιοχή βρισκόταν σε μεγάλη αναστάτωση ή αναρχία. Πράγματι, φαίνεται πως από το 1396 έως το 1432 στην Πελοπόννησο καταφθάνουν οι Ναβαραίζοι Φράγκοι από την μακρινή Ισπανία, οι οποίοι απωθούν τους Φράγκους και γίνονται αφέντες του πριγκιπάτου του Μορέα. Στο μεσοδιάστημα των ετών 1370 έως 1396 η περιοχή του Γουμέρου και του Χελιδονίου μπορεί να βρέθηκε σε αναστάτωση, λόγω των Ναβαραίζων ή σε αναρχία και ανυπακοή εξαιτίας των συχνών αλλαγών στη διακυβέρνηση της περιοχής.
Το πέρασμα της περιοχής του Γουμέρου και όλης της Ηλείας από τους Φράγκους στους βυζαντινούς Έλληνες του δεσποτάτου του Μυστρά έγινε το έτος 1428, όταν οι βυζαντινοί του Μυστρά, οι αδελφοί Παλαιολόγοι, κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος του Μορέως είτε πολεμώντας τους Φράγκους είτε μέσα από τους πολιτικούς τους γάμους.
Το έτος 1460 το Γούμερο και τα (σελ 38, 4η παραγρ)
Μετά την άλωση της Πόλης το 1453 ένα μεγάλο μέρος της Πελοποννήσου κατείχετο από τους Δεσπότες του Μυστρά Θωμά και Δημήτριο Παλαιολόγους. Την Ηλεία και την περιοχή του Γουμέρου, όπως ήδη αναφέρθηκε, κατείχαν οι Βυζαντινοί του Μυστρά. το 1460, όμως, οι Βυζαντινοί Δεσπότες του Μυστρά Θωμάς και Δημήτριος Παλαιολόγος ηττήθέντες ή πιεζόμενοι από τους Τούρκους, παρέδωσαν ολόκληρο το μέρος της Πελοποννήσου. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι Τούρκοι εισχωρούσαν και πριν από το γεγονός αυτό σταδιακά, στον Μοριά και στην περιοχή της Ηλείας, όπου επέφεραν μεγάλες καταστροφές και δεινά.
Το έτος 1453 το Άργος καταλαμβάνεται από τους Βενετούς, κατ’αυτόν τον τρόπο κηρύσσετε ο Α΄ Βενετοτουρκικός πόλεμος που διήρκησε έως το 1479. Οι Βενετοί στον πόλεμο αυτόν εναντίων των Τούρκων, κάλεσαν τους Έλληνες σε αγώνα κατά των Τούρκων υποσχόμενοι μεγάλη βοήθεια. Στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν Έλληνες και Αλβανοί της Πελοποννήσου και τάχθηκαν με τη σημαία των Βενετών και κατόρθωσαν πολλά ανδραγαθήματα. Μεταξύ των Ελλήνων της Πελοποννήσου που τάχθηκαν στο πλευρό των Βενετών είναι και οι Έλληνες τη περιοχής του Γουμέρου, Χελιδονίου και Ώλενα, οι οποίοι επαναστατούν κατά των Τούρκων, ζητώντας την ελευθερία τους.
