Το χωριό Γούμερο πρωτοεμφανίστηκε στην ιστορία το 1364 μαζί με το Χελιδόνι. Είναι ένα υστεροβυζαντινό χωριό και το όνομά του φαίνεται να σχετίζεται με το όνομα του πρώτου οικιστή του ή φρούραρχου του κάστρου του, ονόματι Vumeri. Υπό την έννοια αυτή άλλες απόψεις που έχουν ιδεί το φως της δημοσιότητος για την προέλευση του ονόματός του χρειάζονται περαιτέρω διερεύνηση. Πιστεύεται ότι αναπτύχθηκε στα χρόνια της φραγκοκρατίας, όπως και το Χελιδόνι, και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ιστορία της νοτιο-ανατολικής Ήλιδος και της ευρύτερης περιοχής της Ηλείας.
Στην υστεροβυζαντινή εποχή (1364-1370) και κατά την Βενετοκρατία το Γούμερο μαζί με τα άλλα αξιόλογα χωριά Χελιδόνι και Ώλενα ήταν χωριά οχυρά, όπως μαρτυρούν περί αυτού τα κάστρα και οι ονομασίες των τοποθεσιών, αλλά και όπως μέσα από τις γραπτές μαρτυρίες, του 14ου αιώνα, προκύπτει.
Το κάστρο ταυτίζεται με το Βούμερο ή Γούμερο ή Βουνέρι που για πρώτη φορά εμφανίζεται στο κατάλογο με τα φέουδα του 1377 και αργότερα του 1463. Δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία για το Γούμερο πριν από το 1377, οπότε μπορούμε να υποθέσουμε ότι κατασκευάστηκε περί τα μέσα του 14ου αιώνα.
Το Χρονικόν του Σφραντζή αναφέρει ότι [το 1470] το Βουμερό είναι από τα κάστρα που παρέδωσαν οι Ενετοί στους Τούρκους. Συνολική επιφάνεια περίπου 200 τμ. Ήταν στενόμακρο με μήκος 600 μέτρα και πλάτος που κυμαινόταν από 8-10μ στη νοτιοανατολική πλευρά μέχρι 50 μέτρα στα βορειοανατολικά.
Υπάρχουν ίχνη πύργου στην ανατολική πλευρά. Υπήρχαν επίσης ίχνη κτισμάτων και δεξαμενών εντός της οχύρωσης.
Ο Αγ. Αγιάννης ο Πρόδρομος, που τιμάται στην Γενέθλιο ημέρα του Βαπτιστοΰ, 24 Ιουνίου, λέγεται και τ’Αγιαννιου Ριγανά. Από τις πολλές ρίγανες στον τόπο.
Η περιουσία, η εκκλησία, τα κελιά, ανήκουν στον Πανάγιο Τάφο.
Στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου.
Η Ι.Μ. Ασκητή, όρατο χέρι του Θεοΰ έσμιξε δυο θεόρατα βουνά και τα σκέπασε με χώμα,ΐλλωσιές, πεΰκα.
Είναι το Μέγα Σπήλαιο της Ηλείας. Το Μέγα Σπήλαιο της Αχαίας, το ανέδειξε ο Μοναχισμός. Εδώ έσβησε ο μοναχισμός… Ερημώθηκε και το Μοναστήρι.
Κάποτε είχε πολλούς μονάχους, αλλά η φωτιά τους έδιωξε. κάηκε το ωραιότερο ξύλινο συγκρότημα
Εορτάζει την 31 Αυγούστου την ημέρα της Τιμίας Ζώνης της Παναγίας
Εχει εκδοθεί και βιβλίο Ι.Μ. Ασκητή Γουμέρου, έκδοση Ιεράς
μητροπόλεως Ηλείας
Η σελίδα δεν είναι δυνατόν να ανανεώνεται χωρίς την βοήθεια όλων.
Στείλτε υλικό, ιδέες ή ότι άλλο μπορείτε για να βοηθήσετε στην διατήρηση και επέκταση αυτής.
Αυτή η σελίδα είναι αφιερωμένη στον πατέρα μας, Καρβουνιάρη Παναγιώτη , έναν άνθρωπο που έζησε, εργάστηκε και αγάπησε βαθιά το Γούμερο. Η ιστορία του είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με κάθε γωνιά αυτού του τόπου και τον τρόπο που τον θυμόμαστε. Με τη δική του αγάπη ως πυξίδα, συνεχίζουμε να τιμούμε την κληρονομιά του.
Η παρουσία του θα λείπει, αλλά το παράδειγμά του παραμένει εδώ, στις πέτρες, στα δέντρα και στις μνήμες των ανθρώπων
Γράψε το Email σου για να ενημερώνεσαι για τα νέα της Σελίδας
